روز هفدهم...

برای هر روز خداوند را به یکی از نام‌هایش نیایش می‌کنیم.شرح آن نام مبارک را توصیف می‌خوانیم.همین طور چند آیه از کتابش قرآن. و برای هر روز عبارتی از امیرمومنان، و مناجاتی کوتاه از زبان روزه‌داران به درگاه او...

روز هفدهم ماه مبارک رمضان

یا رفیق من لا رفیق له (ای رفیق آن کس که رفیقی ندارد) : معنای رفیق، مداراست و رفیق آنست که بر رفیق خود، مدارا می‌ورزد. آدم، عصیان می‌کند و طغیان می‌کند و معصیت می‌کند و او  پرده می‌افکند و رحم می‌کند و رحمتش را بر غضبش پیشی می‌دهد. و غضبش از رحمت است و رحم می‌کند و می‌بخشاید و پرده برمی‌افکند و مغفرت می‌کند و او مدارا می‌کند بر آن کس که هیچ کسی با او مدارا نمی‌کند و رفاقت می‌کند با آن کسی که رفیقی ندارد و رفیق آن کسی است که رفیقی ندارد.

***

جزء هفدهم: هنگامى که کافران تو را مى‏بینند، کارى جز استهزا کردن تو ندارند; (و مى‏گویند:) آیا این همان کسى است که سخن از خدایان شما مى‏گوید؟! در حالى که خودشان ذکر خداوند رحمان را انکار مى‏کنند. (36)

(آرى،) انسان آنقدر عجول است که گویی از عجله آفریده شده؛ ولى عجله نکنید؛ بزودى آیاتم را به شما نشان خواهم داد! (37)

آنها مى‏گویند: «اگر راست میگویید، این وعده (قیامت) کى فرا مى‏رسد؟!» (38)

ولى اگر کافران مى‏دانستند زمانى که (فرا مى‏رسد) نمى‏توانند شعله‏هاى آتش را از صورت و از پشتهاى خود دور کنند، و هیچ کس آنان را یارى نمى‏کند (این قدر درباره قیامت شتاب نمى‏کردند)! (39)

(آرى، این مجازات الهى) بطور ناگهانى به سراغشان مى‏آید و مبهوتشان مى‏کند; آنچنان که توانایى دفع آن را ندارند، و به آنها مهلت داده نمى‏شود! (40)

(اگر تو را استهزا کنند نگران نباش،) پیامبران پیش از تو را (نیز) استهزا کردند؛ اما سرانجام، آنچه را استهزا مى‏کردند دامان مسخره‏کنندگان را گرفت (و مجازات الهى آنها را در هم کوبید!) (41)

بگو: «چه کسى شما را در شب و روز از (مجازات) خداوند بخشنده نگاه مى‏دارد؟!» ولى آنان از یاد پروردگارشان روى‏گردانند! (42) (انبیاء)

***

ای مردم! زهد یعنی کوتاه کردن آرزو، و شکرگزاری در برابر نعمت‌ها و پرهیز در برابر محرمات. پس اگر نتوانستید همه این صفات را فراهم سازید، تلاش کنید که حرام بر صبر شما غلبه نکند و در برابر نعمت‌ها، شکر یادتان نرود.... (خطبه 81 نهج‌البلاغه)

***

گاهی درست بعد از یک بدبیاری بزرگ، چنان اتفاق خوبی برایم می‌افتد که وا می‌می‌مانم. همیشه در همه عمرم از بی‌کسی گریخته‌ام. آدمی که کسی را ندارد، رفیقی ندارد، دوستی ندارد، صبح به چه امیدی چشم باز کند؟ شب با چه خیالی سر بر بالین بگذارد؟ آدمی که دوستی ندارد، انگار که تهیدست‌ترین آدم‌ها باشد، تنها وامی‌ماند. وامانده می‌شود.

تو را صدا می‌زنند یا رفیق من لا رفیق له؛ دوست کسی که دوستی ندارد. وسوسه می‌شوم که التماست کنم، بگویم همه دوستانم را بگیر، بی‌کسم کن، وامانده‌ام کن. تا بعد تو باشی و من. تنها رفیق من تو باشی و تو. آنگاه سر به خاک بگذارم، تا صبح قیامت درد دل کنم، غم دلم را با تو بگویم.آه ای رفیق بی‌رفیقان...

***

خدایا!

بزرگترین نعمت تو و نیاز ما، پروای از توست، چنان که تو را بر همه رفتار و کردار خود ناظر ببینیم و سر در لاک خود فرو نبریم و چشم بر نظارت تو نبندیم...