روز هجدهم...

برای هر روز خداوند را به یکی از نام‌هایش نیایش می‌کنیم.شرح آن نام مبارک را توصیف می‌خوانیم.همین طور چند آیه از کتابش قرآن. و برای هر روز عبارتی از امیرمومنان، و مناجاتی کوتاه از زبان روزه‌داران به درگاه او...

روز هجدهم ماه مبارک رمضان

یا من سبقت رحمته غضبه (ای آنکه رحمتش بر غضبش پیشی گرفته است) : خداوند، رحمت را بر خویش واجب کرده است و هر آنچه از خداوند سبحان برمی‌آید جز رحمت نیست، حتی غضبش. غضب خداوند نیز به پوشش رحمت او آراسته است که بر دوزخ، دری است که ظاهرش عذاب است و باطنش رحمت و بر آن کس که عذاب می‌شود پاسخ می‌دهد که به رحمتم تو را عقاب می‌کنم.

***

جزء هجدهم: جمعیت اشرافى (و مغرور) از قوم نوح که کافر بودند گفتند: «این مرد جز بشرى همچون شما نیست، که مى‏خواهد بر شما برترى جوید! اگر خدا مى‏خواست (پیامبرى بفرستد) فرشتگانى نازل مى‏کرد؛ ما چنین چیزى را هرگز در نیاکان خود نشنیده‏ایم! (24)

او فقط مردى است که به نوعى جنون مبتلاست! پس مدتى درباره او صبر کنید (تا مرگش فرا رسد، یا از این بیمارى رهایى یابد!)» (25)

(نوح) گفت: «پروردگارا! مرا در برابر تکذیبهاى آنان یارى کن!» (26)

ما به نوح وحى کردیم که: «کشتى را در حضور ما، و مطابق وحى ما بساز. و هنگامى که فرمان ما (براى غرق آنان) فرا رسد، و آب از تنور بجوشد (که نشانه فرا رسیدن طوفان است)، از هر یک از انواع حیوانات یک جفت در کشتى سوار کن؛ و همچنین خانواده‏ات را، مگر آنانى که قبلا وعده هلاکشان داده شده ( همسر و فرزند کافرت)؛ و دیگر درباره ستمگران با من سخن مگو، که آنان همگى هلاک خواهند شد. (27)

و هنگامى که تو و همه کسانى که با تو هستند بر کشتى سوار شدید، بگو: «ستایش براى خدایى است که ما را از قوم ستمگر نجات بخشید!» (28)

و بگو: «پروردگارا! ما را در منزلگاهى پربرکت فرود آر، و تو بهترین فرودآورندگانى!» (29)

(آرى،) در این ماجرا (براى صاحبان عقل و اندیشه) آیات و نشانه‏هایى است؛ و ما مسلما همگان را آزمایش مى‏کنیم! (30) (مومنون)

***

ای بندگان خدا! آن کس که نسبت به خود خیرخواهیش بیشتر است در برابر خدا از همه کس فرمانبردارتر است و آنکس که خویشتن را بیشتر می‌فریبد، نزد خدا گناه‌کارترین انسان‌هاست.... (خطبه 86 نهج‌البلاغه)

***

کسی هست که خشم نگیرد؟ کسی هست که مهربانی نکند؟ همه، وقت‌هایی خشمگین می‌شوند. وقت‌هایی که جز تندی راهی برای رفتار نمی‌یابند و وقت‌هایی مهربان می‌شوند، وقت‌هایی که می‌بینند راه مهربانی باز است. وقتی آدم راهی جز تندی نمی‌بیند، یا صبرش تمام شده، یا کار از صبر پیش نمی‌رود. اما تو که صبرت تمام نمی‌شود؛ کی از تو صبورتر؟ آنقدر صبوری می‌کنی که آدم به خطا می‌افتد. فکر می‌کند لابد بدی را نمی‌بینی یا بدی را بد نمی‌بینی.اما بعد که صبر بی‌معنا می‌شود، خشم را میان می‌کشی. وای که اگر خشمت بیاید، دیگر مهربانیت هم همین تندی‌ای است که می‌کنی. اما چه خوب است داشتن تو. داشتن خدایی که مهرش از خشمش پیشی گرفته است...

***

خدایا!

تو تنها معشوقی هستی که به عاشقان خود عشق می‌ورزی! به ما الفبای عاشقی بیاموز!