روز بیست و ششم...

برای هر روز خداوند را به یکی از نام‌هایش نیایش می‌کنیم.شرح آن نام مبارک را توصیف می‌خوانیم.همین طور چند آیه از کتابش قرآن. و برای هر روز عبارتی از امیرمومنان، و مناجاتی کوتاه از زبان روزه‌داران به درگاه او...

روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان

یاسرور‌العارفین (ای شادی عارفان) : عارف آنست که شهادت می‌دهد به خدا، ذاتش را و صفاتش را و افعالش از مرتبه شهود. عالم در مقام یقین علمی(علم‌الیقین) است که ذات و اسما و صفات را به علم می‌داند و عارف در مقام یقین عینی(عین الیقین) یا حق‌الیقین است و نور فطرتش،خداوند را می‌جوید و توجه عارف، به محبوب اولین است بعد از هجران. پس شادی عارف، مانند اجر عابدان، بهشت و نعمت‌های بهشتی نیست که او مشتاق وجه کریم ایزد است.

***

جزء بیست و ششم: (خداوند) مى‏گوید: «نزد من جدال و مخاصمه نکنید؛ من پیشتر به شما هشدار داده‏ام (و اتمام حجت کرده‏ام)! (28)

سخن من تغییر ناپذیر است، و من هرگز به بندگان ستم نخواهم کرد!» (29)

(به خاطر بیاورید) روزى را که به جهنم مى‏گوییم: «آیا پر شده‏اى؟» و او مى‏گوید: «آیا افزون بر این هم هست؟!» (30)

(در آن روز) بهشت را به پرهیزگاران نزدیک مى‏کنند، و فاصله‏اى از آنان ندارد! (31)

این چیزى است که به شما وعده داده مى‏شود، و براى کسانى است که بسوى خدا بازمى‏گردند و پیمانها و احکام او را حفظ مى‏کنند، (32)

آن کس که از خداوند رحمان در نهان بترسد و با قلبى پرانابه در محضر او حاضر شود! (33)

(به آنان گفته مى‏شود:) بسلامت وارد بهشت شوید، امروز روز جاودانگى است! (34)

هر چه بخواهند در آنجا براى آنها هست، و نزد ما نعمتهاى بیشترى است (که به فکر هیچ کس نمى‏رسد)!(35)(ق)

***

پسرم! در راه خدا آنگونه که شایسته است تلاش کن.هرگز سرزنش ملامت‌گران، تو را از تلاش در راه خدا باز ندارد. برای حق در سختی‌ها و مشکلات شنا کن، شناخت خود را در دین به کمال رسان، خود را در برابر مشکلات عادت ده که شکیبایی در راه حق عادتی پسندیده است.(از نامه امیرالمومنین(ع) به فرزندش امام مجتبی(ع))

***

گاهی بعضی آدم‌ها تمام زندگی‌شان را می‌گذارند پای یک چیز. یکی تمام زندگیش را وقف می‌کند تا ثروتی داشته باشد، یکی دنبال علم است، یکی دنبال محبت خالصانه می‌گردد، یکی می‌خواهد عمرش را صرف تربیت فرزندانش بکند، یکی می‌خواهد به وطنش خدمت بکند.آخر این یک عمر تلاش، یکی راضی است، یکی ناراضی. یک عده هم شیفته و واله تو می‌شوند. هر طرف نگاه کنند چیزی جز تو نمی‌بینند،چیزی جز تو نمی‌خواهند، چیزی جز تو نمی‌یابند. مهر تو را دوست دارند، نگاه تو را دوست دارند، رزق تو را دوست دارند، اما چیزی که دنبالش هستند اینها نیست. دنبال این هستند که تو را بشناسند. شناختن تو آن چیزی است همه عمرشان را صرفش می‌کنند. برای اینها شادی‌ای جز تو نیست، ای شادی عارفان.

***

خدایا!

دینت را اسباب دست ما مساز! و استفاده شخصی از مقدسات را از سر ما بیانداز!