۳۰- رنج دوران...

برای مرگ آماده باشید

8 ذی حجه 61 هجری

هنگام حرکت از مکه به سوی کوفه، خطاب به مردم:

مرگ چون گردنبند دختران جوان، گردن گیر فرزندان آدم است. و من به ملاقات پدرانم چنان اشتیاق دارم که یعقوب به ملاقات یوسف اشتیاق داشت. در محل معینی که برایم انتخاب شده، به زمین خواهم افتاد. گویا می‌بینم که اعضای بدنم را گرگ‌های بیابان‌ها، میان نینوا و کربلا پاره‌پاره می‌کنند و شکم‌های خالی و گرسنه خود را از من پر می‌نمایند. از روزی که مقدر شده نمی‌توان فرار کرد. رضای خدا، رضای ما اهل بیت است. بر بلای خدا صبر می‌کنیم و پاداش صابران را به ما می‌دهد. پاره تن پیغمبر(ص) از او دور نمی‌شود، بلکه در بهشت به او ملحق می‌شود و باعث روشنی چشم و انجام وعده وی می‌شود.هر کس می‌خواهد در راه ما جانبازی کند و خود را برای مرگ آماده کرده، با ما کوچ کند، که من صبحگاهان کوچ خواهم کرد.

به خطا رفتید

27 ذی‌حجه 61 هجری

در بیزه، یکی از منازل بین راه، به سپاه حر:

ای مردم، به راستی که رسول خدا(ص) فرمود که هر کس سلطه‌گر ستمگری راببیند که حرام خدا را حلال دانسته، عهد و پیمان الهی را شکسته، بر خلاف سنت و سیره رسول خدا عمل کرده است و میان بندگان خدا به گناه و دشمنی و ستم رفتار می‌کند، و با این حال با گفتار و کردار خود اورا انکار نکند بر خداست که او را به جایگاه همان ستمگر ببرد.هان بدانید که این گروه (بنی‌امیه) پیروی شیطان را ملازم گشته و اطاعت خدای رحمان را واگذاشته‌اند؛ فساد و تباهی را آشکار ساخته و حدود و احکام الهی را معطل گذارده‌اند. غنائم و بهره‌های مسلمانان را منحصر به خود ساخته‌اند، حرام خدا را حلال دانسته و حلال خدا را حرام شمرده‌اند. و من در این روزگار، شایسته‌ترین کسی هستم که این اعمال را انکار کنم. نامه‌های شما برای من آمد و فرستادگانتان به نزد من آمدند، که شما بامن بیعت کرده‌اید که مرا وانگذاشته و خوارم نکنید. اینک چنانکه بر بیعت خود پابرجا هستید، به راه صواب و صحیح خود گام نهاده‌اید؛ زیرا من حسین فرزند علی و پسر فاطمه دختر رسول خدایم. جان من با شماست و خانواده من نیز با خاندان شمایند، و من پیشوای شما هستم. واگر این کار را نمی‌کنید و پیمان خود را شکسته و بیعت مرا از گردن خود برداشته‌اید، به جان خودم سوگند که این کار از شما بعید و عجیب نیست، زیرا شما همین کار را با پدر و برادرم و عموزاده‌ام مسلم بن عقیل کرده‌اید. پس فریب خورده کسی است که به شما مغرور شود، و به راستی که بهره‌تان جز این نیست که به خطا رفتید، و نصیب خود را تباه کردید. و هرکس پیمان شکند، زیان این پیمان شکنی بر خود اوست. و خداوند مرا از کمک شما بی‌نیاز گرداند.

دنیای وارونه

2 محرم 61 هجری

هنگام ورود به کربلا، خطاب به اصحاب:

مردم بردگان دنیا هستند و دین مانند لیسیدنی است بر روی زبان ایشان. تا مزه از آن می‌تراود، آن را نگه می‌دارند و چون به بلایی آزمایش می‌شوند، چه اندکند دینداران. اما بعد، کاری برای ما پیش آمد که خود می‌بینید. و به راستی که دنیا دگرگون شده و وارونه گشته است. خوبی‌هایش پشت کرده و چیزی از آن باقی نمانده جز ته مانده‌ای مانند آن آبی که ته ظرف می‌ماند و آن را دور می‌ریزند. و دنیا در خوشی‌هایش خسیس شده، مانند چراگاهی ناگوار و خطرناک. مگر نمی‌بینید حق را که به آن عمل نمی‌شود و باطل را که از آن جلوگیری نمی‌شود؟! این جاست که مومن باید راغب دیدار خدای سبحان باشد. من مرگ را جز سعادت نمی‌بینم و زندگی با ستمکاران را جز رنج و ستوه.

*بخشی از سخنرانی دکتر محمد علی انصاری در محرم گذشته (لینک دانلود)