روز نوزدهم...

برای هر روز خداوند را به یکی از نام‌هایش نیایش می‌کنیم.شرح آن نام مبارک را توصیف می‌خوانیم.همین طور چند آیه از کتابش قرآن. و برای هر روز عبارتی از امیرمومنان، و مناجاتی کوتاه از زبان روزه‌داران به درگاه او...

روز نوزدهم ماه مبارک رمضان

یا ملجا کل مطرود (ای پناه‌گاه همه طردشدگان) : گاه کسی را خلق از خود می‌رانند و طرد می‌کنند و چه کسی برای او می‌ماند جز خدا؟ گاه هر انسان که به خود می‌نگرد فرزند آدم و حوّاست که از فردوس و عالم برین، به دنیا و عالم پست به هبوط آمده  و کیست پناهگاه انسان‌های به هبوط آمده از عالم بالا و معنا.... (البته دکتر انصاری در تفسیر این آیات اشاره می‌کنند با توجه به آیاتی که بیان کننده عدم خروج از بهشت پس از وارد شدن به آن هست، اسکان(!) اولیه حضرت آدم و حوّا(علیهما السلام) بهشت نبوده، بلکه منطقه‌ای خوش آب و هوا روی زمین بوده است!)

***

جزء نوزدهم: سپس موسى عصایش را افکند، ناگهان تمام وسایل دروغین آنها را بلعید! (45)

فورا همه ساحران به سجده افتادند. (46)

گفتند: «ما به پروردگار عالمیان ایمان آوردیم، (47)

پروردگار موسى و هارون!» (48)

(فرعون) گفت: «آیا پیش از اینکه به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید؟! مسلما او بزرگ و استاد شماست که به شما سحرآموخته (و این یک توطئه است)! اما بزودى خواهید دانست! دستها و پاهاى شما را بعکس یکدیگر قطع مى‏کنم، و همه شما را به دار مى‏آویزم!» (49)

گفتند: «مهم نیست، (هر کارى از دستت ساخته است بکن)! ما بسوى پروردگارمان بازمى‏گردیم! (50)(شعراء)

***

از دروغ برکنار باشید که با ایمان فاصله دارد.راستگو در راه نجات و بزرگواری است، اما دروغگو بر لب پرتگاه هلاکت و خواری.... (خطبه 86 نهج‌البلاغه)

***

تنها که می‌شوم ترس و وهم گریبانم را می‌گیرد. سراغ آدم‌ها میروم که تنها نمانم. اما هر آدمی توقعی دارد از من. بعضی توقع‌ها را می‌توان برآورد بعضی را نه. بعضی توقع‌هاشان یکی است، بعضی هر دم یکی.بودن با آدم‌ها و در امان ماندن از ترس و وهم آسان نیست. جمع‌ها هم آدم‌ها را رایگان نمی‌پذیرند. جمع‌ها از آدم چشم دارند کارهایی کند و در احوالی باشد که خودشان خوش دارند. و روزی میرسد که به تهمتی یا بدخواهی‌ای یا زیاده‌خواهی‌ای که آدم زیر بارش نرفته، طردش می‌کنند. طردش که کردند، دردش از تنهایی و وهم روز اول هم بیشتر می‌شود. هم وهم و هم تنهایی می‌آیند هم توهینی که در این طرد هست. آن وقت تو اگر پناهم ندهی، آدم از درد می‌میرد. ای پناه همه بی‌پناهان و راندگان...

***

خدایا!

تو تنها حاکم مقتدری هستی که هیچ گاه درب خانه‌ات را نمی‌بندی، که هیچ کس را از خانه‌ات بیرون نمی‌رانی، که ملاقاتت نیاز به وقت قبلی ندارد، که ارتباطت سلسله مراتب نمی‌پذیرد.

ای خدایی که در حاکمیت و داوری و در ربوبیت و بنده‌پروری، مثل و نظیری نداری، ما را قدردان نعمت بی‌بدیل وجودت بگردان...