روز سیزدهم...

برای هر روز خداوند را به یکی از نام‌هایش نیایش می‌کنیم.شرح آن نام مبارک را توصیف می‌خوانیم.همین طور چند آیه از کتابش قرآن. و برای هر روز عبارتی از امیرمومنان، و مناجاتی کوتاه از زبان روزه‌داران به درگاه او...

روز سیزدهم ماه مبارک رمضان

یا من رزقنی و ربانی (ای آنکه مرا روزی داد و پرورشم کرد) : به حقیقت، پرورنده‌ای جز او نیست و روزی دهنده‌ای جز او نیست که هر رشد و تربیت که از مادران می‌بینی جز ظاهر نیست و تربیتی و رشدی جز به اراده و قوت او نیست. هر باغبان و مادر و مانند آن به صورت انسان و گل می‌پرورند ولی او پرورنده‌ی همه این پروردگان و پروردگار حقیقی است. محل تامل است آنجا که علی(ع) فرمود: برکندم درب قلعه خیبر را به قدرت ربانی...

***

جزء سیزدهم: و (در قیامت)، همه آنها در برابر خدا ظاهر مى‏شوند؛ در این هنگام، ضعفا (دنباله‏روان نادان) به مستکبران (و رهبران گمراه) مى‏گویند: «ما پیروان شما بودیم! آیا (اکنون که بخاطر پیروى از شما گرفتار مجازات الهى شده‏ایم،) شما حاضرید سهمى از عذاب الهى را بپذیرید و از ما بردارید؟» آنها مى‏گویند: «اگر خدا ما را هدایت کرده بود، ما نیز شما را هدایت مى‏کردیم! (ولى کار از اینها گذشته است،) چه بیتابى کنیم و چه شکیبایى، تفاوتى براى ما ندارد; راه گریزى براى ما نیست!» (21)

و شیطان، هنگامى که کار تمام مى‏شود، مى‏گوید: «خداوند به شما وعده حق داد; و من به شما وعده (باطل) دادم، و تخلف کردم! من بر شما تسلطى نداشتم، جز اینکه دعوتتان کردم و شما دعوت مرا پذیرفتید! بنابر این، مرا سرزنش نکنید؛ خود را سرزنش کنید! نه من فریادرس شما هستم، و نه شما فریادرس من! من نسبت به شرک شما درباره خود، که از قبل داشتید، (و اطاعت مرا همردیف اطاعت خدا قرار دادید) بیزار و کافرم!» مسلما ستمکاران عذاب دردناکى دارند! (22)

و کسانى را که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، به باغهاى بهشت وارد مى‏کنند؛ باغهایى که نهرها از زیر درختانش جارى است؛ به اذن پروردگارشان، جاودانه در آن مى‏مانند؛ و تحیت آنها در آن، «سلام‏» است. (23) (ابراهیم)

***

ذلیل‌ترین افراد نزد من عزیز است تا حق او را بازگردانم، و نیرومندترین افراد در نزد من پست و ناتوان است تا حق را از او بازستانم.... (خطبه 37 نهج‌البلاغه)

پ.ن: کاش به سیره سیاسی امیرالمومنین(ع) بیش از پیش توجه کنیم و آن را در اداره جامعه سرلوحه قرار دهیم...

***

روزی خور درگاه تو کیست که نیست؟ رزق که را نداده‌ای؟ از قعر دریا تا قله کوه و دل آسمان، روزی کدام مخلوق کم آمده یا نرسیده؟ تا تو روزی‌ده هستی کسی جز بهره‌مندی نصیبی دارد؟

مثل بزرگتری که باید شکم کودکش را سیر نگه دارد، رزق بندگانت را، و مخلوقاتت را می‌رسانی.یکی شکر می‌کند،یکی نمی‌کند، یکی کفران نعمت می‌کند، اما تو به همه بی‌دریغ روزی می‌رسانی. اما چیزهایی هم هست که نصیب همه کس نیست. چیزهایی هست که نصیب بعضی بندگانت می‌کنی. مثل یک هدیه خاص، مثل یک نشان، که نشانه علاقه‌ای خاص است. انگار با این توجه خاص نشان بدهی که این بنده را جور دیگری دوست داری. کاش برسد روزی که من هم بگویمت یا من رزقنی و ربانی؛ ای آن که روزیم داد و پرورد مرا....

***

خدایا!

ما مردمی بی‌مرام هستیم. تو را که ولی نعمت مایی از خانه خودت که قلب ماست می‌رانیم و بیگانه را در خانه تو مستقر می‌گردانیم...به ما مرام و معرفت مرحمت فرما!

روز دوازدهم...

برای هر روز خداوند را به یکی از نام‌هایش نیایش می‌کنیم.شرح آن نام مبارک را توصیف می‌خوانیم.همین طور چند آیه از کتابش قرآن. و برای هر روز عبارتی از امیرمومنان، و مناجاتی کوتاه از زبان روزه‌داران به درگاه او...

روز دوازدهم ماه مبارک رمضان

یا عماد من لا عماد له (ای ستون استوار که تکیه‌گاهی ندارد) : حضرت سید‌الشهدا در دعای عظیم عرفه با خدا مناجات می‌کند:«ای خدا! تویی پناهم هر گاه که طرق زندگانی بر من مشکل شود و زمین با همه فراخی بر من تنگ شود و اگر رحمتت نبود هر آینه از هلاکت‌شدگان بودم.» و هر که را زمین تنگ شود و آسمان مانع، تکیه‌گاهی محکم و ستونی استوار نباید مگر حضرت حق جل و علا و تامل‌برانگیز آنکه خدا، آسمان را به ستون‌هایی افراشت که به دیده نیایند...

***

جزء دوازدهم: و بیشتر مردم، هر چند اصرار داشته باشى، ایمان نمى‏آورند! (103)

و تو (هرگز) از آنها پاداشى نمى‏طلبى؛ آن نیست مگر تذکرى براى جهانیان! (104)

و چه بسیار نشانه‏اى (از خدا) در آسمانها و زمین که آنها از کنارش مى‏گذرند، و از آن رویگردانند! (105)

و بیشتر آنها که مدعى ایمان به خدا هستند، مشرکند! (106)

آیا ایمن از آنند که عذاب فراگیرى از سوى خدا به سراغ آنان بیاید، یا ساعت رستاخیز ناگهان فرارسد، در حالى که متوجه نیستند؟! (107)

بگو: «این راه من است من و پیروانم، و با بصیرت کامل، همه مردم را به سوى خدا دعوت مى‏کنیم! منزه است خدا! و من از مشرکان نیستم!» (108)(یوسف)

***

از پیشینیان خود پند گیرید، پیش از آنکه آیندگان از شما پند گیرند. این دنیای نکوهش شده را رها کنید، زیرا مشتاقان شیفته‌تر از شما را رها کرد.... (خطبه 32 نهج‌البلاغه)

***

تکیه می‌کنم به تو. تکیه‌گاه من تویی. به هر چه تکیه کنم سخت سست است. به هر چه تکیه کنم از میان رفتنی است. به هر چه تکیه کنم ناپایدارتر از آنست که بتوان به او تکیه کرد. تکیه‌گاه من تویی، چون بهتر از تو تکیه‌گاهی نیست. تکیه‌گاه من تویی چون من به جز تو به کسی اعتماد ندارم. تکیه‌گاه من تویی چون کسی جز تو پایدار نیست؛ به ناپایدار چون تکیه کنم؟

ما آدم‌های بی‌کس دو دسته‌ایم. یا از بی‌کسی خود خبر داریم یا بی‌خبریم. من کوشیده‌ام چشمانم را باز نگه دارم. کوشیده‌ام فریب خوددم را نخورم. کوشیده‌ام فریب جهان را نخورم. کوشیده‌ام همیشه ببینم و بدانم تکیه‌گاه و پناهی ندارم.تو تکیه‌گاهم باش...

***

خدایا!

ما را اسباب عزت اولیاء‌ات قرار ده، نه بانی و بهانه ذلت‌شان ...