روز پنجم...

برای هر روز خداوند را به یکی از نام‌هایش نیایش می‌کنیم.شرح آن نام مبارک را توصیف می‌خوانیم.همین طور چند آیه از کتابش قرآن. و برای هر روز عبارتی از امیرمومنان، و مناجاتی کوتاه از زبان روزه‌داران به درگاه او...

روز پنجم ماه مبارک رمضان

یا سامع الاصوات (ای شنونده صداها) : خداوند شنونده‌ی اصوات است. و اصوات از انسان است و حیوان است و گیاه. و اصواتی که از انسان صادر می‌شود گاه معنادار است و گاه بی‌معنا و خداوند همه این اصوات را می‌شنود... خواه از گیاه باشد، خواه از حیوان باشد و از انسان باشد، فاقد یا صاحب معنا. خداوند سبحان، همه این اصوات را به آن واحد می‌شنود که از اسماء نیکوی اوست؛ «ای آنکه باز نمی‌دارد شنیداری او را از شنیداری دیگر». هان که صوت، بیش از آنکه در نزد صاحب صدا حاضر باشد، در نزد خداوند حاضر است...

***

جزء پنجم: و هر کس، فرد باایمانى را از روى عمد به قتل برساند، مجازات او دوزخ است؛ در حالى که جاودانه در آن مى‏ماند؛ و خداوند بر او غضب مى‏کند؛ و او را از رحمتش دور مى‏سازد؛ و عذاب عظیمى براى او آماده ساخته است. (93)(نساء)

پ.ن: فأعتبروا یا اولوالباب !

***

پسرم! نفس خود را از هر گونه پستی بازدار، هر چند تو را به اهدافت نرساند، زیرا نمی‌توانی به اندازه آبرویی که از دست میدهی بهایی به دست بیاوری. برده دیگری مباش که خدا تو را آزاد آفرید... (از نامه امیرالمومنین(ع) به فرزندش امام حسن(ع))

***

گوش میدهی؟! همیشه می‌خواهم این را از آنکه رو به رویم نشسته بپرسم. آدم چه می‌داند آنکه رو به رویش نشسته الآن در چه احوالی است؟ شاید من می‌گویم و او که سر تکان میدهد با هر تکان سرش یکی دیگر از بدهی‌شایش را با مبلغ کل بدیهی‌هایش جمع می‌کند. شاید دارد خاطرات دیروزش را مرور می‌کند. شاید دارد فکر می‌کند چطور از شر آدم خلاص شود. شاید اصلاً به چیزی فکر نمی‌کند و پشت نقاب توجه به حرف‌هایت چرت کوتاه دلچسبی می‌زند.

من تنها نیستم؛ این همه صدا بلند است... یکی بیکار مانده، یکی بی‌یار مانده، یکی درد تن دارد، یکی درد جان، یکی بدهکار است یکی چشم به راه فرزند... تازه اینها آدم‌ها هستند.ببر هم می‌غرد؛ مرغ هم می‌نالد، ماهی هم دهان گشوده و آفتابگردان هم رو به آسمان تو کرده. این همه صدا، پیچیده در این فضای بی‌منتها... که می‌شنود جز تو؟!