روز هشتم...

برای هر روز خداوند را به یکی از نام‌هایش نیایش می‌کنیم.شرح آن نام مبارک را توصیف می‌خوانیم.همین طور چند آیه از کتابش قرآن. و برای هر روز عبارتی از امیرمومنان، و مناجاتی کوتاه از زبان روزه‌داران به درگاه او...

روز هشتم ماه مبارک رمضان

یا رب الانهار و الاشجار (ای پروردگار رودها و درخت‌ها) : رودها، از آب‌ها پر است و آب، مایه‌ی حیات است و رودها چهارگانه‌اند: رود لاهوتی در عالم اسماء خداوند، رود جبروتی در عالم عقل‌ها، رود ملکوت اعلی در عالم نفس‌ها و رود ملکوت در عالم مثال‌ها و خداوند در آیه شریف رودهای جهان را چهارگانه تقسیم‌بندی کرده است که «در آن نهرهایی از آب غیرآلوده و رودهایی از شیرهایی که طعمش تغییر نیابد و رودهایی از خمر که نوشندگان از آن لذت برند و رودهایی از عسل صافی.» و درخت‌ها: که درخت طیبه که اصلش ثابت و فرعش در آسمان است که همانا مثل کلمه طیبه است و درخت مبارک زیتون که نزد عرفا، روح لطیفی است که نه از عالم ارواح مجرد است و نه از اجساد و پیکرهای مادی که در قلب متولد می‌شود و خداوند پروردگار تمام این‌هاست و آنها را می‌پرورد؛ تمام آب‌ها و تمام درخت‌ها را.

***

جزء هشتم: پروردگار خود را (آشکارا) از روى تضرع، و در پنهانى، بخوانید! (و از تجاوز، دست بردارید که) او متجاوزان را دوست نمى‏دارد! (55)

و در زمین پس از اصلاح آن فساد نکنید، و او را با بیم و امید بخوانید! (بیم از مسؤولیتها، و امید به رحمتش و نیکى کنید) زیرا رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است! (56)

او کسى است که بادها را بشارت دهنده در پیشاپیش (باران) رحمتش مى‏فرستد؛ تا ابرهاى سنگین‏بار را (بر دوش) کشند؛ (سپس) ما آنها را به سوى زمینهاى مرده مى‏فرستیم؛ و به وسیله آنها، آب (حیاتبخش) را نازل مى‏کنیم؛ و با آن، از هرگونه میوه‏اى (از خاک تیره) بیرون مى‏آوریم؛ این گونه (که زمینهاى مرده را زنده کردیم،) مردگان را (نیز در قیامت) زنده مى‏کنیم، شاید (با توجه به این مثال) متذکر شوید! (57)

(سرزمین پاکیزه و شیرین)، گیاهش به فرمان پروردگار مى‏روید؛ اما سرزمینهاى بد طینت (و شوره‏زار)، جز گیاه ناچیز و بى‏ارزش، از آن نمى‏روید؛ این گونه آیات (خود) را براى آنها که شکرگزارند، بیان مى‏کنیم! (58) (اعراف)

***

دنیا شما را مغرور نسازد چنان که گذشتگان شما و امت‌های پیشین را در قرون سپری شده را مغرور ساخت. آنان که دنیا را دوشیدند به غفلت‌زدگی در دنیا گرفتار آمدند، فرصت‌ها را از دست دادند و تازه‌های آن را فرسودند... (خطبه 230 نهج‌البلاغه)

***

چه صدایت کنم؟ بگویم نقاش(او خدای آفریننده صورتگر است(حشر-245)؟ بگویم طراح؟ بگویم نوازنده؟ این همه نقش قشنگ می‌کشی هر روز. این همه چیز عجیب طرح ریخته‌ای؛ از آب و دریا و باران تا چشم این جانور و گوش آن یکی و برگ این گیاه و گل آن دیگری. هر روز می‌سازی(کل یوم هو فی شان؛ هر روز او به کاری است(الرحمن-29)) و هر روز ما را می‌سازی. و دلم را چه خوب می‌نوازی. طرح می‌ریزی، ساده اما خوش. زیر پا جوی آبی، بر سر سایه‌ی درختی، این فراغت ساده و زیبا را که می‌توانست طرح ریختن جز تو؟ و کیست جرات کند وعده بهشتش نیز به همین سادگی و زیبایی باشد؟ گاهی آفریننده صدایت کرده‌ام، گاهی بخشنده، گاهی روزی‌ده، گاهی دستگیر، گاهی مهربان، گاهی مهرورز، گاهی توانا، گاهی شنوا و گاهی بینا. این بار شکل دیگری صدایت می‌کنم؛ ای خدای جوی‌ها و درختان (زوال ناپذیر و بزرگ است خدایى که اگر بخواهد براى تو بهتر از این قرار مى‏دهد: باغهایى که نهرها از زیر درختانش جارى است، و (اگر بخواهد) براى تو کاخهایى مجلل قرارمى‏دهد.(فرقان-10))...

***

خدایا!

ریشه‌ی اعتقاد به معاد را در خاک وجودمان مستقر گردان آنچنان که نهال باورمان دستخوش هوای نفس و تندباد هجوم شیطان نگردد...