برای هر روز خداوند را به یکی از نامهایش نیایش میکنیم.شرح آن نام مبارک را توصیف میخوانیم.همین طور چند آیه از کتابش قرآن. و برای هر روز عبارتی از امیرمومنان، و مناجاتی کوتاه از زبان روزهداران به درگاه او...»
روز دوم ماه مبارک رمضان
قاضی الحق(آی آنکه به حق قضاوت میکنی): خداوند، حق است از آن رو که عین وجود است و وجود حقیقت. خداوند حق است از آن رو که عین وجود است و وجود حقیقت. خداوند حق است از آن جهت که راهی برای بطلانش نیست.خداوند حاکم حاکمان و احکمالحاکمین است و عادلترین عادلان است. پس قاضی است و جز بر حق قضاوت نکند پس قاضیالحق است و در مشیت او، پیش از خلق و چه در خلق و چه در عالم برزخ و قیامت، جز به حق حکم نکند.
جزء دوم: اى افرادى که ایمان آوردهاید! از صبر (و استقامت) و نماز، کمک بگیرید! (زیرا) خداوند با صابران است. (153)
و به آنها که در راه خدا کشته مىشوند، مرده نگویید! بلکه آنان زندهاند،ولى شما نمىفهمید! (154)
قطعا همه شما را با چیزى از ترس، گرسنگى، و کاهش در مالها و جانها و میوهها، آزمایش مىکنیم؛ و بشارت ده به استقامتکنندگان! (155)
آنها که هر گاه مصیبتى به ایشان مىرسد، مىگویند: «ما از آن خدائیم؛ و به سوى او بازمىگردیم!» (156)
اینها، همانها هستند که الطاف و رحمت خدا شامل حالشان شده؛ و آنها هستند هدایت یافتگان! (157)(بقره)
همانا وحشتناکترین چیزی که بر شما میترسم، هواپرستی و آرزوهای دراز است.پس، از این دنیا توشه برگیرید تا فردا خود را با آن حفظ نمائید (خطبه 28 نهج البلاغه)
دعوا که میشود، میرویم محکمه، دادسرا، دادگستری، دادگاه، جایی که بنا است قاضی حکم کند و بنا است قاضی حکمی کند که داد ستمدیده را بستاند، که عدل و داد را در زمین بگسترد، که با حکمش کاری کند که دادگاه جای عدل و داد باشد. قاضی تلاش میکند که بر اساس قانون حکم کند. در دادگاه قانون ملاک حق است. اما در دادگاه تو، حق خودش ملاک قضاوت است. تو وقتی حکمی میکنی، نمیگویی تبصره سه از ماده هفت از بند چهار قانون این را گفته است، تو میگویی حق این را میگوید. تو با حق قضاوت میکنی(غافر-20) اما فقط این نیست، تو نه تنها با حق قضاوت میکنی، که حق قضاوت میکنی، حکم تو جاری کردن حق است در دل تفتیده ما ستم دیدگان..
برای هر روز خداوند را به یکی از نامهایش نیایش میکنیم.شرح آن نام مبارک را توصیف میخوانیم.همین طور چند آیه از کتابش قرآن. و برای هر روز عبارتی از امیرمومنان، و مناجاتی کوتاه از زبان روزهداران به درگاه او...»
روز اول ماه مبارک رمضان
یا احد (ای یکتای بیهمتا): خداوند، یکتایی است که هیچ جزء ندارد و قابل تقسیم نیست. در مثل – که به ذهن معنا را از جهتی نزدیک میکند و از جهتی دور میساز – احد، منبع نوری است که همهی انوار صادر شده از منبع است. اما در اصل نور یگانه است که در آن منبع نور قابل تجزیه نیست که همانا نور منبع نور است و سبحان الله از آنچه تشبیه میکنند...
جزء اول: آن کتاب با عظمتى است که شک در آن راه ندارد؛و مایه هدایت پرهیزکاران است. (2)
(پرهیزکاران) کسانى هستند که به غیب (آنچه از حس پوشیده و پنهان است) ایمان مىآورند و نماز را برپا مىدارند؛ و از تمام نعمتها و مواهبى که به آنان روزى دادهایم، انفاق میکنند.(3)
و آنان که به آنچه بر تو نازل شده، و آنچه پیش از تو (بر پیامبران پیشین) نازل گردیده، ایمان مىآورند؛ و به رستاخیز یقین دارند.(4)
آنان بر طریق هدایت پروردگارشانند؛ و آنان رستگارانند. (5)
کسانى که کافر شدند، براى آنان تفاوت نمىکند که آنان را (از عذاب الهى) بترسانى یا نترسانى; ایمان نخواهند آورد. (6)
خدا بر دلها و گوشهاى آنان مهر نهاده; و بر چشمهایشان پردهاى افکنده شده؛ و عذاب بزرگى در انتظار آنهاست. (7) (سوره بقره)
آگاه باشید! هرگز چیزی مانند بهشت ندیدم که خواستاران آن در خواب غفلت باشند، و نه چیزی مانند آتش جهنم که فراریان آن چنین در خواب فرو رفته باشند(خطبه 28 نهجالبلاغه)
دعای ما: گاهی تصور میکنم آن روزهای دور را. قرنها و هزارههای پیشتر را. وقتی جماعتی دل به تو داده، در شهر راه میافتادهاند و فریاد میزدهاند «احد،احد» و آنها که زندگیشان، نانشان، نامشان، نگاهشان، فهمشان و نفهمیشان با خدایان رنگرنگ پیوند خورده بود، بچهها را از پنجرهها دور میکردند، پردهها را میکشیدند، از بامها سنگ میزدند و تیغ بدست میگرفتند و به خیابان میدویدند تا از خدایانشان در برابر تعرض اینان حمایت کنند. و این «احد،احد» که فریاد میزدند؛ این «یکتا، یکتا» گفتن، چه خونی در رگهاشان به جوش میآورده.چه برقی در چشمهایشان میجهانده.
تو هنوز یکتایی، هنوز احدی، همیشه یکتا و بیهمتا بودهای و هستی و خواهی بود.اما بتهای رنگرنگ، دیگر آن سنگپارهها نیستند. زیر پوست ما، زیر پوست شهر، زیر پوست زندگی قایم شدهاند.کمک کن مرا تا ببینمشان. قوت ده مرا تا بشکنمشان. از آن شور در جان من هم بیفکن...
خداجون! من دیگه خسته شدم از این شهر شلوغ رنگارنگ که رنگی از تو نداره... خسته شدم از این همه هیاهو برای هیچ... خسته شدم از این همه دویدنهای شب و روز... خسته شدم از این روزمرگی یکنواخت؛ روزمرگی که چه عرض کنم، روز- مرگی! خسته شدم از... ببخشید، چی فرمودید؟ این دعوتنامه رو بگیرم؟ حالا چی هست...؟ الآن بازش کنم؟
«بدین وسیله از شما بنده گنهکار دعوت میشود در مهمانی باشکوه رمضان که از مورخه پنجشنبه 21 مرداد به مدت یک ماه به صرف معنویات برگزار خواهد شد، شرکت فرمائید.ضمناً وسیله ایاب و نه ذهاب «از آنچه بودید» به «آنچه باید باشید» در تمام طول شبانهروز برقرار است.
همیشه چشم به راه شما بودیم...
پروردگار مهربانت»
****
یادش بخیر... پارسال توفیق داشتم که اولین روز ماه مبارک(به وقت عربستان!) رو در مسجدالحرام باشم... شنیدیم که بین مسلمانان عمره رمضانیه از عمره تمام ماههای دیگه ارج و قرب بیشتری داره... اما شنیدن کی بود مانند دیدن! واقعاً صحنه باشکوهی بود، طواف این همه بنده به دور خانه دوست... دیدن این صحنه کمی غم وداع رو برای آدم سبکتر میکرد... با موبایلم از چند نما فیلم گرفتم؛ برای من که دیدن چندین باره این صحنهها قند در دلم آب میکنه... امیدوارم شما هم استفاده کنید.(کلیپ اول، کلیپ دوم، کلیپ سوم)
توجه: پیشنهاد میکنم توی این کلیپها رو در گوشیتون ببینید که کیفیت پائینش توی ذوق نزنه! در رایانه هم از اونجا که فرمتش 3GP هست احتمالاً نیاز به کدک خواهید داشت.
پ.ن.1: توی یک وبلاگ حدیثی از امام زمان(عج) دیدم که شوکهام کرد...متاسفانه منبع نداشت ولی هیچ بعید نیست که درست باشه... «مردم به اندازه آب خوردن ما را نمی خواهند.» ... واقعاً مثل یک پتک هست روی سر آدم... توی این روزها که مهمان خدا هستیم و از همیشه براش عزیزتر خوبه برای آمدنش از ته دل دعا کنیم.
***
پ.ن.2: امروز به همراه روزنامه همشهری ویژهنامه بسیار زیبایی راجع به رمضان منتشر شد(کاری هست از سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران)... بذارید قسمتی از مقدمهاش رو براتون بذارم:« برای هر روز خداوند را به یکی از نامهایش نیایش میکنیم.شرح آن نام مبارک را توصیف میخوانیم.همین طور چند آیه از کتابش قرآن. و برای هر روز عبارتی از امیرمومنان، و مناجاتی کوتاه از زبان روزهداران به درگاه او...» به نظرم کار قشنگی اومد و به خاطر همین قصد دارم در هر روز ماه مبارک، مطالب مربوط به همان روز براتون بذارم.
پ.ن.3: دعا وظیفه هر مومن برای برادر ایمانی اوست... پس وظیفهتون رو فراموش نکنید!