روز نوزدهم...

برای هر روز خداوند را به یکی از نام‌هایش نیایش می‌کنیم.شرح آن نام مبارک را توصیف می‌خوانیم.همین طور چند آیه از کتابش قرآن. و برای هر روز عبارتی از امیرمومنان، و مناجاتی کوتاه از زبان روزه‌داران به درگاه او...

روز نوزدهم ماه مبارک رمضان

یا ملجا کل مطرود (ای پناه‌گاه همه طردشدگان) : گاه کسی را خلق از خود می‌رانند و طرد می‌کنند و چه کسی برای او می‌ماند جز خدا؟ گاه هر انسان که به خود می‌نگرد فرزند آدم و حوّاست که از فردوس و عالم برین، به دنیا و عالم پست به هبوط آمده  و کیست پناهگاه انسان‌های به هبوط آمده از عالم بالا و معنا.... (البته دکتر انصاری در تفسیر این آیات اشاره می‌کنند با توجه به آیاتی که بیان کننده عدم خروج از بهشت پس از وارد شدن به آن هست، اسکان(!) اولیه حضرت آدم و حوّا(علیهما السلام) بهشت نبوده، بلکه منطقه‌ای خوش آب و هوا روی زمین بوده است!)

***

جزء نوزدهم: سپس موسى عصایش را افکند، ناگهان تمام وسایل دروغین آنها را بلعید! (45)

فورا همه ساحران به سجده افتادند. (46)

گفتند: «ما به پروردگار عالمیان ایمان آوردیم، (47)

پروردگار موسى و هارون!» (48)

(فرعون) گفت: «آیا پیش از اینکه به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید؟! مسلما او بزرگ و استاد شماست که به شما سحرآموخته (و این یک توطئه است)! اما بزودى خواهید دانست! دستها و پاهاى شما را بعکس یکدیگر قطع مى‏کنم، و همه شما را به دار مى‏آویزم!» (49)

گفتند: «مهم نیست، (هر کارى از دستت ساخته است بکن)! ما بسوى پروردگارمان بازمى‏گردیم! (50)(شعراء)

***

از دروغ برکنار باشید که با ایمان فاصله دارد.راستگو در راه نجات و بزرگواری است، اما دروغگو بر لب پرتگاه هلاکت و خواری.... (خطبه 86 نهج‌البلاغه)

***

تنها که می‌شوم ترس و وهم گریبانم را می‌گیرد. سراغ آدم‌ها میروم که تنها نمانم. اما هر آدمی توقعی دارد از من. بعضی توقع‌ها را می‌توان برآورد بعضی را نه. بعضی توقع‌هاشان یکی است، بعضی هر دم یکی.بودن با آدم‌ها و در امان ماندن از ترس و وهم آسان نیست. جمع‌ها هم آدم‌ها را رایگان نمی‌پذیرند. جمع‌ها از آدم چشم دارند کارهایی کند و در احوالی باشد که خودشان خوش دارند. و روزی میرسد که به تهمتی یا بدخواهی‌ای یا زیاده‌خواهی‌ای که آدم زیر بارش نرفته، طردش می‌کنند. طردش که کردند، دردش از تنهایی و وهم روز اول هم بیشتر می‌شود. هم وهم و هم تنهایی می‌آیند هم توهینی که در این طرد هست. آن وقت تو اگر پناهم ندهی، آدم از درد می‌میرد. ای پناه همه بی‌پناهان و راندگان...

***

خدایا!

تو تنها حاکم مقتدری هستی که هیچ گاه درب خانه‌ات را نمی‌بندی، که هیچ کس را از خانه‌ات بیرون نمی‌رانی، که ملاقاتت نیاز به وقت قبلی ندارد، که ارتباطت سلسله مراتب نمی‌پذیرد.

ای خدایی که در حاکمیت و داوری و در ربوبیت و بنده‌پروری، مثل و نظیری نداری، ما را قدردان نعمت بی‌بدیل وجودت بگردان...

روز هجدهم...

برای هر روز خداوند را به یکی از نام‌هایش نیایش می‌کنیم.شرح آن نام مبارک را توصیف می‌خوانیم.همین طور چند آیه از کتابش قرآن. و برای هر روز عبارتی از امیرمومنان، و مناجاتی کوتاه از زبان روزه‌داران به درگاه او...

روز هجدهم ماه مبارک رمضان

یا من سبقت رحمته غضبه (ای آنکه رحمتش بر غضبش پیشی گرفته است) : خداوند، رحمت را بر خویش واجب کرده است و هر آنچه از خداوند سبحان برمی‌آید جز رحمت نیست، حتی غضبش. غضب خداوند نیز به پوشش رحمت او آراسته است که بر دوزخ، دری است که ظاهرش عذاب است و باطنش رحمت و بر آن کس که عذاب می‌شود پاسخ می‌دهد که به رحمتم تو را عقاب می‌کنم.

***

جزء هجدهم: جمعیت اشرافى (و مغرور) از قوم نوح که کافر بودند گفتند: «این مرد جز بشرى همچون شما نیست، که مى‏خواهد بر شما برترى جوید! اگر خدا مى‏خواست (پیامبرى بفرستد) فرشتگانى نازل مى‏کرد؛ ما چنین چیزى را هرگز در نیاکان خود نشنیده‏ایم! (24)

او فقط مردى است که به نوعى جنون مبتلاست! پس مدتى درباره او صبر کنید (تا مرگش فرا رسد، یا از این بیمارى رهایى یابد!)» (25)

(نوح) گفت: «پروردگارا! مرا در برابر تکذیبهاى آنان یارى کن!» (26)

ما به نوح وحى کردیم که: «کشتى را در حضور ما، و مطابق وحى ما بساز. و هنگامى که فرمان ما (براى غرق آنان) فرا رسد، و آب از تنور بجوشد (که نشانه فرا رسیدن طوفان است)، از هر یک از انواع حیوانات یک جفت در کشتى سوار کن؛ و همچنین خانواده‏ات را، مگر آنانى که قبلا وعده هلاکشان داده شده ( همسر و فرزند کافرت)؛ و دیگر درباره ستمگران با من سخن مگو، که آنان همگى هلاک خواهند شد. (27)

و هنگامى که تو و همه کسانى که با تو هستند بر کشتى سوار شدید، بگو: «ستایش براى خدایى است که ما را از قوم ستمگر نجات بخشید!» (28)

و بگو: «پروردگارا! ما را در منزلگاهى پربرکت فرود آر، و تو بهترین فرودآورندگانى!» (29)

(آرى،) در این ماجرا (براى صاحبان عقل و اندیشه) آیات و نشانه‏هایى است؛ و ما مسلما همگان را آزمایش مى‏کنیم! (30) (مومنون)

***

ای بندگان خدا! آن کس که نسبت به خود خیرخواهیش بیشتر است در برابر خدا از همه کس فرمانبردارتر است و آنکس که خویشتن را بیشتر می‌فریبد، نزد خدا گناه‌کارترین انسان‌هاست.... (خطبه 86 نهج‌البلاغه)

***

کسی هست که خشم نگیرد؟ کسی هست که مهربانی نکند؟ همه، وقت‌هایی خشمگین می‌شوند. وقت‌هایی که جز تندی راهی برای رفتار نمی‌یابند و وقت‌هایی مهربان می‌شوند، وقت‌هایی که می‌بینند راه مهربانی باز است. وقتی آدم راهی جز تندی نمی‌بیند، یا صبرش تمام شده، یا کار از صبر پیش نمی‌رود. اما تو که صبرت تمام نمی‌شود؛ کی از تو صبورتر؟ آنقدر صبوری می‌کنی که آدم به خطا می‌افتد. فکر می‌کند لابد بدی را نمی‌بینی یا بدی را بد نمی‌بینی.اما بعد که صبر بی‌معنا می‌شود، خشم را میان می‌کشی. وای که اگر خشمت بیاید، دیگر مهربانیت هم همین تندی‌ای است که می‌کنی. اما چه خوب است داشتن تو. داشتن خدایی که مهرش از خشمش پیشی گرفته است...

***

خدایا!

تو تنها معشوقی هستی که به عاشقان خود عشق می‌ورزی! به ما الفبای عاشقی بیاموز!

روز هفدهم...

برای هر روز خداوند را به یکی از نام‌هایش نیایش می‌کنیم.شرح آن نام مبارک را توصیف می‌خوانیم.همین طور چند آیه از کتابش قرآن. و برای هر روز عبارتی از امیرمومنان، و مناجاتی کوتاه از زبان روزه‌داران به درگاه او...

روز هفدهم ماه مبارک رمضان

یا رفیق من لا رفیق له (ای رفیق آن کس که رفیقی ندارد) : معنای رفیق، مداراست و رفیق آنست که بر رفیق خود، مدارا می‌ورزد. آدم، عصیان می‌کند و طغیان می‌کند و معصیت می‌کند و او  پرده می‌افکند و رحم می‌کند و رحمتش را بر غضبش پیشی می‌دهد. و غضبش از رحمت است و رحم می‌کند و می‌بخشاید و پرده برمی‌افکند و مغفرت می‌کند و او مدارا می‌کند بر آن کس که هیچ کسی با او مدارا نمی‌کند و رفاقت می‌کند با آن کسی که رفیقی ندارد و رفیق آن کسی است که رفیقی ندارد.

***

جزء هفدهم: هنگامى که کافران تو را مى‏بینند، کارى جز استهزا کردن تو ندارند; (و مى‏گویند:) آیا این همان کسى است که سخن از خدایان شما مى‏گوید؟! در حالى که خودشان ذکر خداوند رحمان را انکار مى‏کنند. (36)

(آرى،) انسان آنقدر عجول است که گویی از عجله آفریده شده؛ ولى عجله نکنید؛ بزودى آیاتم را به شما نشان خواهم داد! (37)

آنها مى‏گویند: «اگر راست میگویید، این وعده (قیامت) کى فرا مى‏رسد؟!» (38)

ولى اگر کافران مى‏دانستند زمانى که (فرا مى‏رسد) نمى‏توانند شعله‏هاى آتش را از صورت و از پشتهاى خود دور کنند، و هیچ کس آنان را یارى نمى‏کند (این قدر درباره قیامت شتاب نمى‏کردند)! (39)

(آرى، این مجازات الهى) بطور ناگهانى به سراغشان مى‏آید و مبهوتشان مى‏کند; آنچنان که توانایى دفع آن را ندارند، و به آنها مهلت داده نمى‏شود! (40)

(اگر تو را استهزا کنند نگران نباش،) پیامبران پیش از تو را (نیز) استهزا کردند؛ اما سرانجام، آنچه را استهزا مى‏کردند دامان مسخره‏کنندگان را گرفت (و مجازات الهى آنها را در هم کوبید!) (41)

بگو: «چه کسى شما را در شب و روز از (مجازات) خداوند بخشنده نگاه مى‏دارد؟!» ولى آنان از یاد پروردگارشان روى‏گردانند! (42) (انبیاء)

***

ای مردم! زهد یعنی کوتاه کردن آرزو، و شکرگزاری در برابر نعمت‌ها و پرهیز در برابر محرمات. پس اگر نتوانستید همه این صفات را فراهم سازید، تلاش کنید که حرام بر صبر شما غلبه نکند و در برابر نعمت‌ها، شکر یادتان نرود.... (خطبه 81 نهج‌البلاغه)

***

گاهی درست بعد از یک بدبیاری بزرگ، چنان اتفاق خوبی برایم می‌افتد که وا می‌می‌مانم. همیشه در همه عمرم از بی‌کسی گریخته‌ام. آدمی که کسی را ندارد، رفیقی ندارد، دوستی ندارد، صبح به چه امیدی چشم باز کند؟ شب با چه خیالی سر بر بالین بگذارد؟ آدمی که دوستی ندارد، انگار که تهیدست‌ترین آدم‌ها باشد، تنها وامی‌ماند. وامانده می‌شود.

تو را صدا می‌زنند یا رفیق من لا رفیق له؛ دوست کسی که دوستی ندارد. وسوسه می‌شوم که التماست کنم، بگویم همه دوستانم را بگیر، بی‌کسم کن، وامانده‌ام کن. تا بعد تو باشی و من. تنها رفیق من تو باشی و تو. آنگاه سر به خاک بگذارم، تا صبح قیامت درد دل کنم، غم دلم را با تو بگویم.آه ای رفیق بی‌رفیقان...

***

خدایا!

بزرگترین نعمت تو و نیاز ما، پروای از توست، چنان که تو را بر همه رفتار و کردار خود ناظر ببینیم و سر در لاک خود فرو نبریم و چشم بر نظارت تو نبندیم...