روز هجدهم...

برای هر روز خداوند را به یکی از نام‌هایش نیایش می‌کنیم.شرح آن نام مبارک را توصیف می‌خوانیم.همین طور چند آیه از کتابش قرآن. و برای هر روز عبارتی از امیرمومنان، و مناجاتی کوتاه از زبان روزه‌داران به درگاه او...

روز هجدهم ماه مبارک رمضان

یا من سبقت رحمته غضبه (ای آنکه رحمتش بر غضبش پیشی گرفته است) : خداوند، رحمت را بر خویش واجب کرده است و هر آنچه از خداوند سبحان برمی‌آید جز رحمت نیست، حتی غضبش. غضب خداوند نیز به پوشش رحمت او آراسته است که بر دوزخ، دری است که ظاهرش عذاب است و باطنش رحمت و بر آن کس که عذاب می‌شود پاسخ می‌دهد که به رحمتم تو را عقاب می‌کنم.

***

جزء هجدهم: جمعیت اشرافى (و مغرور) از قوم نوح که کافر بودند گفتند: «این مرد جز بشرى همچون شما نیست، که مى‏خواهد بر شما برترى جوید! اگر خدا مى‏خواست (پیامبرى بفرستد) فرشتگانى نازل مى‏کرد؛ ما چنین چیزى را هرگز در نیاکان خود نشنیده‏ایم! (24)

او فقط مردى است که به نوعى جنون مبتلاست! پس مدتى درباره او صبر کنید (تا مرگش فرا رسد، یا از این بیمارى رهایى یابد!)» (25)

(نوح) گفت: «پروردگارا! مرا در برابر تکذیبهاى آنان یارى کن!» (26)

ما به نوح وحى کردیم که: «کشتى را در حضور ما، و مطابق وحى ما بساز. و هنگامى که فرمان ما (براى غرق آنان) فرا رسد، و آب از تنور بجوشد (که نشانه فرا رسیدن طوفان است)، از هر یک از انواع حیوانات یک جفت در کشتى سوار کن؛ و همچنین خانواده‏ات را، مگر آنانى که قبلا وعده هلاکشان داده شده ( همسر و فرزند کافرت)؛ و دیگر درباره ستمگران با من سخن مگو، که آنان همگى هلاک خواهند شد. (27)

و هنگامى که تو و همه کسانى که با تو هستند بر کشتى سوار شدید، بگو: «ستایش براى خدایى است که ما را از قوم ستمگر نجات بخشید!» (28)

و بگو: «پروردگارا! ما را در منزلگاهى پربرکت فرود آر، و تو بهترین فرودآورندگانى!» (29)

(آرى،) در این ماجرا (براى صاحبان عقل و اندیشه) آیات و نشانه‏هایى است؛ و ما مسلما همگان را آزمایش مى‏کنیم! (30) (مومنون)

***

ای بندگان خدا! آن کس که نسبت به خود خیرخواهیش بیشتر است در برابر خدا از همه کس فرمانبردارتر است و آنکس که خویشتن را بیشتر می‌فریبد، نزد خدا گناه‌کارترین انسان‌هاست.... (خطبه 86 نهج‌البلاغه)

***

کسی هست که خشم نگیرد؟ کسی هست که مهربانی نکند؟ همه، وقت‌هایی خشمگین می‌شوند. وقت‌هایی که جز تندی راهی برای رفتار نمی‌یابند و وقت‌هایی مهربان می‌شوند، وقت‌هایی که می‌بینند راه مهربانی باز است. وقتی آدم راهی جز تندی نمی‌بیند، یا صبرش تمام شده، یا کار از صبر پیش نمی‌رود. اما تو که صبرت تمام نمی‌شود؛ کی از تو صبورتر؟ آنقدر صبوری می‌کنی که آدم به خطا می‌افتد. فکر می‌کند لابد بدی را نمی‌بینی یا بدی را بد نمی‌بینی.اما بعد که صبر بی‌معنا می‌شود، خشم را میان می‌کشی. وای که اگر خشمت بیاید، دیگر مهربانیت هم همین تندی‌ای است که می‌کنی. اما چه خوب است داشتن تو. داشتن خدایی که مهرش از خشمش پیشی گرفته است...

***

خدایا!

تو تنها معشوقی هستی که به عاشقان خود عشق می‌ورزی! به ما الفبای عاشقی بیاموز!

روز هفدهم...

برای هر روز خداوند را به یکی از نام‌هایش نیایش می‌کنیم.شرح آن نام مبارک را توصیف می‌خوانیم.همین طور چند آیه از کتابش قرآن. و برای هر روز عبارتی از امیرمومنان، و مناجاتی کوتاه از زبان روزه‌داران به درگاه او...

روز هفدهم ماه مبارک رمضان

یا رفیق من لا رفیق له (ای رفیق آن کس که رفیقی ندارد) : معنای رفیق، مداراست و رفیق آنست که بر رفیق خود، مدارا می‌ورزد. آدم، عصیان می‌کند و طغیان می‌کند و معصیت می‌کند و او  پرده می‌افکند و رحم می‌کند و رحمتش را بر غضبش پیشی می‌دهد. و غضبش از رحمت است و رحم می‌کند و می‌بخشاید و پرده برمی‌افکند و مغفرت می‌کند و او مدارا می‌کند بر آن کس که هیچ کسی با او مدارا نمی‌کند و رفاقت می‌کند با آن کسی که رفیقی ندارد و رفیق آن کسی است که رفیقی ندارد.

***

جزء هفدهم: هنگامى که کافران تو را مى‏بینند، کارى جز استهزا کردن تو ندارند; (و مى‏گویند:) آیا این همان کسى است که سخن از خدایان شما مى‏گوید؟! در حالى که خودشان ذکر خداوند رحمان را انکار مى‏کنند. (36)

(آرى،) انسان آنقدر عجول است که گویی از عجله آفریده شده؛ ولى عجله نکنید؛ بزودى آیاتم را به شما نشان خواهم داد! (37)

آنها مى‏گویند: «اگر راست میگویید، این وعده (قیامت) کى فرا مى‏رسد؟!» (38)

ولى اگر کافران مى‏دانستند زمانى که (فرا مى‏رسد) نمى‏توانند شعله‏هاى آتش را از صورت و از پشتهاى خود دور کنند، و هیچ کس آنان را یارى نمى‏کند (این قدر درباره قیامت شتاب نمى‏کردند)! (39)

(آرى، این مجازات الهى) بطور ناگهانى به سراغشان مى‏آید و مبهوتشان مى‏کند; آنچنان که توانایى دفع آن را ندارند، و به آنها مهلت داده نمى‏شود! (40)

(اگر تو را استهزا کنند نگران نباش،) پیامبران پیش از تو را (نیز) استهزا کردند؛ اما سرانجام، آنچه را استهزا مى‏کردند دامان مسخره‏کنندگان را گرفت (و مجازات الهى آنها را در هم کوبید!) (41)

بگو: «چه کسى شما را در شب و روز از (مجازات) خداوند بخشنده نگاه مى‏دارد؟!» ولى آنان از یاد پروردگارشان روى‏گردانند! (42) (انبیاء)

***

ای مردم! زهد یعنی کوتاه کردن آرزو، و شکرگزاری در برابر نعمت‌ها و پرهیز در برابر محرمات. پس اگر نتوانستید همه این صفات را فراهم سازید، تلاش کنید که حرام بر صبر شما غلبه نکند و در برابر نعمت‌ها، شکر یادتان نرود.... (خطبه 81 نهج‌البلاغه)

***

گاهی درست بعد از یک بدبیاری بزرگ، چنان اتفاق خوبی برایم می‌افتد که وا می‌می‌مانم. همیشه در همه عمرم از بی‌کسی گریخته‌ام. آدمی که کسی را ندارد، رفیقی ندارد، دوستی ندارد، صبح به چه امیدی چشم باز کند؟ شب با چه خیالی سر بر بالین بگذارد؟ آدمی که دوستی ندارد، انگار که تهیدست‌ترین آدم‌ها باشد، تنها وامی‌ماند. وامانده می‌شود.

تو را صدا می‌زنند یا رفیق من لا رفیق له؛ دوست کسی که دوستی ندارد. وسوسه می‌شوم که التماست کنم، بگویم همه دوستانم را بگیر، بی‌کسم کن، وامانده‌ام کن. تا بعد تو باشی و من. تنها رفیق من تو باشی و تو. آنگاه سر به خاک بگذارم، تا صبح قیامت درد دل کنم، غم دلم را با تو بگویم.آه ای رفیق بی‌رفیقان...

***

خدایا!

بزرگترین نعمت تو و نیاز ما، پروای از توست، چنان که تو را بر همه رفتار و کردار خود ناظر ببینیم و سر در لاک خود فرو نبریم و چشم بر نظارت تو نبندیم...

روز شانزدهم...

برای هر روز خداوند را به یکی از نام‌هایش نیایش می‌کنیم.شرح آن نام مبارک را توصیف می‌خوانیم.همین طور چند آیه از کتابش قرآن. و برای هر روز عبارتی از امیرمومنان، و مناجاتی کوتاه از زبان روزه‌داران به درگاه او...

روز شانزدهم ماه مبارک رمضان

یا من یحول بین المرء و قلبه (ای آنکه بین انسان و قلبش حائل شده است) : قلب انسان را از سایر آفرینش جدا می‌کند که قلب محل ورود انوار الهی و شعور انسانی و نطق و منطق است یا دیگر عبارت، انسان بودن انسان به قلب انسان است و خداوند آن است که بین انسان و قلب انسان حائل است. پس اگر انسان بر نفس خویش معرفت حاصل کند و بر خود بنگرد و در خود، زنگار نباشد، خدا را خواهد یافت که «من عرف نفسه فقد عرف ربه»؛ هر کس خود را بشناسد پروردگار خویش را خواهد شناخت و فرمود «بنده من! اطاعتم کن تا تو را مثل خویش قرار دهم.»

پ.ن: همیشه در تحیّر این اسم خدا بودم؛ اسم عجیبی است،نه؟!

***

جزء شانزدهم: بگو: «آیا به شما خبر دهیم که زیانکارترین (مردم) در کارها، چه کسانى هستند؟ (103)

آنها که تلاشهایشان در زندگى دنیا گم (و نابود) شده؛ با این حال، مى‏پندارند کار نیک انجام مى‏دهند!» (104)

آنها کسانى هستند که به آیات پروردگارشان و لقاى او کافر شدند; به همین جهت، اعمالشان حبط و نابود شد! از این رو روز قیامت، میزانى براى آنها برپا نخواهیم کرد! (105)

(آرى،) این گونه است! کیفرشان دوزخ است، بخاطر آنکه کافر شدند، و آیات من و پیامبرانم را به سخریه گرفتند! (106)

اما کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته انجام دادند، باغهاى بهشت برین محل پذیرایى آنان خواهد بود.(107)

آنها جاودانه در آن خواهند ماند؛ و هرگز تقاضاى نقل مکان از آن جا نمى‏کنند! (108) (کهف)

***

خدا رحمت کند کسی را که چون سخن حکیمانه بشنود، خوب فرا گیرد، و چون هدایت شود بپذیرد. مراقب خویش در برابر پروردگار باشد، از گناهان خود بترسد، خالصانه گام بردارد، عمل نیکو انجام دهد، ذخیره‌ای برای آخرت فراهم آورد و همواره اغراض دنیایی را از سر دور کند.... (خطبه 76 نهج‌البلاغه)

***

تو به من بسیار نزدیکی؛ بسیار نزدیک‌تر از هر کسی. وقتی پدر، مادر، دوست یا برادر از من دور است، می‌کوشم این فاصله را کم کنم. اگر خانه‌شان دور است، به خانه‌شان سر می‌زنم. اگر در شهری دیگر زندگی می‌کنند، مسافر آن شهر می‌شوم و به دیدارشان می‌روم. در را که گشودند، فاصله را کم‌تر می‌کنیم. هم را در آغوش می‌گیریم؛ فاصله‌ای دیگر نیست. دل کمی آرام می‌گیرد. دل که آرام گرفت، از آغوش هم بیرون می‌آئیم. فاصله برای دیدن و نفس کشیدن. اما تو جز اینها هستی. تو از همه نزدیک‌تر آمده‌ای. نه که آمده باشی، از اول از همه نزدیک‌تر بوده‌ای. میان من نشسته‌ای(حدیث قدسی: من پیش دل شکسته‌تان و گورهای رها افتاده‌تان هستم) میان من و دلم جایی گرفته‌ای و آنجا نشسته‌ای(ای کسانی که ایمان آورده‌اید! چون خدا و پیامبر شما را به چیزی فرا خواندند که به شما حیات می‌بخشد آنان را اجابت کنید و بدانید که خدا میان آدمی و دلش حائل می‌گردد و هم در نزد او محشور خواهید شد.انفال-24) نزدیک بودنت نه نفس را تنگ می‌کند و نه مانع دیدار می‌شود.پیش تو زنده می‌شوم...

***

خدایا!

در این زمان که صفا و صداقت رنگ باخته و دروغ قداست یافته و تهمت فضیلت نام گرفته و معنویت از دل‌ها گریخته، دینداری به اوج دشواری رسیده؛ تو خود دین‌مان را نگهبان باش!